Of het nu gaat om "festas da terrinha", een familiebijeenkomst, picknick of zelfs tijdens het koken, Pimba-muziek is de favoriete selectie voor de Portugezen, die er niet omheen kunnen om te dansen, te zingen en te lachen om de nummers die door hun favoriete artiesten worden uitgevoerd.

Als Fado bekend staat om zijn emotionele diepte, ontroerende teksten en uitvoeringen, dan staat Pimba bekend om het tegenovergestelde. Gewoonlijk zijn Pimba-liedjes vrolijk, met hectische ritmes die ervoor zorgen dat iedereen wil dansen op de liedjes, die normaal gesproken een verhaal vertellen dat op twee verschillende manieren kan worden geïnterpreteerd. Het genre is erg populair in Portugal, maar de Portugese gemeenschappen in het buitenland zijn een enorme markt voor deze artiesten, die bijvoorbeeld in de winter optredens geven in landen als Luxemburg, Zwitserland en de Verenigde Staten, waar veel Portugese emigranten wonen.

Naast de zeer typische Portugese klanken die door de accordeon worden gespeeld, heeft de Pimba-muziek internationale geluiden in haar melodieën vermengd. In de loop der tijd hebben de artiesten de sonoriteit van andere genres geabsorbeerd, met name ritmes uit Afrika. Artiesten als Némanus hebben nummers uitgebracht die geïnspireerd zijn door Funaná, uit Kaapverdië, zoals het nummer Beijo de Funaná. Emanuel, een andere Pimba-artiest, bracht in 2010 een grote hit uit die was geïnspireerd op het Angolese genre Kuduro.


De geschiedenis van Pimba

Na de revolutie van 25 april, in 1974, werd het Portugese volk vrij om hun ideeën te delen en vrijer te leven. Hierdoor kregen kunstenaars de kans om op een andere manier aan hun kunst te werken. Pimba verscheen rond de jaren 80, maar bereikte zijn hoogtepunt in populariteit in de jaren 90.

Een TV show genaamd "Big Show Sic", gehost door João Baião, op het SIC TV kanaal, was een van de grootste versterkers van veel Pimba artiesten in Portugal, waar Emanuel het nummer "Pimba, Pimba" ten gehore bracht, wat later de naam werd van het muziekgenre dat geliefd is bij de meeste Portugezen, van alle leeftijden.

De riskante teksten

Het succes van de liedjes kan natuurlijk worden verklaard door de ritmes, maar de teksten spelen ook een grote rol in het succes van het genre.

De meeste liedjes beginnen met een dagelijkse situatie. Een ijsje kopen, naar de kerk gaan, eten maken voor de man en in sommige gevallen in het leger gaan. Terwijl de coupletten een normaal verhaal lijken te vertellen, zet het refrein alles op zijn kop. Woordspelingen en metaforen maken de luisteraars blij. Wat een verhaal over een heerlijke maaltijd had moeten zijn, blijkt iets heel anders te zijn, wat als niet veilig voor het werk kan worden beschouwd.

Pop en ballads

Terwijl de meeste liedjes vrolijk zijn met riskante woordspelingen, zijn er andere liedjes die niet op dezelfde manier worden gezongen.

Vooral in de jaren 90 besloten veel artiesten andere wegen te zoeken en de Pimba-liedjes op een meer romantische of 'poppy' manier te zingen. Ágata is een van de meest succesvolle zangeressen in Portugal en stond bekend om haar pop, zachte en upbeat hits zoals Comunhão de Bens of Perfume de Mulher en zelfs Sozinha, waarin de artiesten op veel verschillende manieren een relatiebreuk verkenden en verschillende genres verkenden.


Aan de andere kant zingt Mónica Sintra, bekend om haar ballads, liedjes die op een zeer poëtische manier zijn geschreven. Het lied "Afinal Havia Outra" vertelt bijvoorbeeld het verhaal van een vrouw die niet wist dat haar vriend getrouwd was. Maar als je er goed naar luistert, besef je dat het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de minnaar en niet van de vrouw. Dit bewijst dat er enige poëtische kennis nodig is om Pimba-liedjes te schrijven.

Rosinha heeft echter iets onverwachts uitgebracht. De zangeres, die bekend staat om haar vrolijke, dubbelzinnige liedjes, besloot een ballade te maken, met haar magische touch, genaamd "Ele Come Pipis".


Slechte reputatie

Ondanks de populariteit, is Pimba vaak afgewezen door critici en muzikanten die het als low-brow of gebrek aan kwaliteit beschouwen. Sommige Pimba zangeressen, zoals Romana, hebben het moeilijk gevonden om over te stappen naar andere genres vanwege hun sterke associatie met populaire muziek, zelfs als ze worden erkend als zangeressen met uitzonderlijk zangtalent.

Naast de populariteit onder de Portugezen, krijgt het Pimba-genre vaak kritiek van andere artiesten en muzikanten die het genre als minderwaardig beschouwen. Sommige artiesten zagen zelfs hun carrière geblokkeerd vanwege hun portfolio in het genre. Romana is een van die gevallen. Hoewel ze erkend wordt als een van de grootste Portugese stemmen, vond ze het moeilijk om andere genres dan Pimba te zingen vanwege het begin van haar carrière, het werken in het genre.

De kritiek heeft ook te maken met de teksten, waarbij andere artiesten beweren dat de liedjes genderregels in stand houden die de huidige maatschappij niet meer zou moeten impliceren.

Sterk blijven

Zelfs vandaag de dag blijft Pimba een vaste waarde op Portugese feesten. Hits uit de jaren '90 zijn nog steeds niet weg te denken van familiebijeenkomsten en traditionele pelgrimstochten, waar een podium bijna altijd gereserveerd is voor een Pimba-act.


Afgezien van de kritiek groeit het Pimba-genre nog steeds sterk in Portugal, met tv-zenders die tv-programma's aan de artiesten wijden. De hits uit de jaren 90 worden nog steeds gespeeld en zijn bekend bij alle generaties. Elke Portugese volwassene en elk kind kent de tekst van "A Cabritinha" van Quim Barreiros en wil het aan iedereen leren.

De artiesten, zelfs degenen die nog niet bekend zijn bij het grote publiek, zullen volgeboekt worden om op te treden op feestjes in het hele land en zelfs in het buitenland. Tijdens de zomer, vooral in augustus, zullen alle steden een Pimba-show hebben, die vreugde brengt aan de hele gemeenschap.