Hij wordt geroemd om zijn vroomheid, wonderen en de oprichting van het klooster in Saighir (Seir Kieran), dat een centrum van leren en spiritualiteit werd in het vroegchristelijke Ierland.
Een van de meest vertederende verhalen over St. Ciaran gaat over zijn relatie met dieren, in het bijzonder met een wild zwijn.

Het verhaal van St. Ciaran en het everzwijn is een charmant verhaal dat de band van de heilige met de natuur benadrukt en zijn vermogen om zelfs in het dierenrijk devotie te inspireren. Volgens verschillende verslagen kwam de heilige Ciaran, op zoek naar eenzaamheid en een plek om zijn cel te bouwen, een woest uitziend everzwijn tegen in een eenzame bosrijke omgeving. In plaats van bang te zijn, sprak Ciaran het everzwijn zachtjes aan en noemde het "Broeder zwijn" - een bewijs van zijn geloof in de onderlinge verbondenheid van alle levende wezens.

Het zwijn herkende de vriendelijkheid van Ciaran en werd zijn eerste metgezel en helper. Hij hielp bij de bouw van de cel door takken af te breken met zijn tanden en deze naar de heilige te brengen. Deze daad van samenwerking symboliseert de harmonie tussen mens en dier die St. Ciaran wilde belichamen.

De acceptatie van de aanwezigheid van Ciaran door het zwijn zorgde ervoor dat andere dieren zich bij de heilige voegden, waaronder een wolf, een vos, een das en een hert. Deze dieren, aangetrokken door de zachtmoedige aard van Ciaran, werden de "eerste broeders monniken" van zijn kleine klooster. Dit verhaal illustreert het vermogen van de heilige om een gemeenschap te creëren die gebaseerd is op compassie en respect en die verder gaat dan menselijke volgelingen en ook de wezens in het wild omvat.

Het zwijn had een belangrijke symbolische betekenis in de Keltische cultuur en stond voor moed, dapperheid en wreedheid. De associatie van het everzwijn met St. Ciaran voegt daarom een extra laag toe aan het karakter van de heilige, die hem niet alleen afschildert als een spiritueel leider, maar ook als iemand die zelfs de meest formidabele wezens kon temmen en bevrienden. De aanwezigheid van het zwijn in het verhaal weerspiegelt ook de Keltische eerbied voor de natuurlijke wereld en het geloof in de onderlinge verbondenheid van alle dingen.
Tot de nalatenschap van St. Ciaran behoort de oprichting van het klooster in Saighir, dat een pelgrimsoord werd en een begraafplaats voor de koningen van Ossory.

Het verhaal van St. Ciaran en het zwijn blijft een bewijs van zijn medeleven, zijn verbondenheid met de natuur en zijn vermogen om zowel mensen als dieren tot toewijding te inspireren.