Re: Fake it tillje het maakt

EDITOR, ik werk met Neuro Linguïstisch Programmeren (NLP) en ik heb bovenstaand artikel met grote belangstelling gelezen. Voor wat het waard is, wilde ik een paar opmerkingen toevoegen aan het artikel.

Ik ben het ermee eens dat "fake it till you make it" een populaire mantra is geworden. Maar het komt niet uit het niets. In NLP (ontwikkeld door John Grinder en Richard Bandler in de jaren 1970) zeggen we "doen alsof". Maar doen alsof gaat niet alleen over het nabootsen van gedrag. De uitnodiging is om in onze persoonlijke voorraad herinneringen en ervaringen te duiken om een moment te vinden waarop we een bepaalde emotie ervoeren en die "film" naar voren te halen. Daarmee bedoelen we dat elke ervaring is opgeslagen in ons onbewuste brein (onbewust omdat we ons er de hele tijd niet van bewust zijn - het zou onmogelijk zijn om in een brein te leven waar alle informatie tegelijkertijd aanwezig is. Kun je je de puinhoop voorstellen?)

Er gebeurt dus iets. Deze ervaring wordt gefilterd door de zintuigen door te wissen, te vervormen en te generaliseren. Dit wordt opgeslagen als een film (een interne representatie), een samenstelling van beelden, geluiden, woorden, gevoelens, gedachten, lichaamshouding, ademhaling. We kunnen zien hoe een baby, een jong kind, zoveel prikkels ontvangt zonder dat het de ervaring kan verwoorden. Maar de ervaring en de herinnering eraan is er wel. Vandaar de impact op toekomstig gedrag en waarom we zo gemakkelijk getriggerd worden, zonder te weten waarom!

Het punt hier is dat wanneer we een gelukkige herinnering oproepen, dit een gevoel en een reeks lichamelijke reacties teweegbrengt. Wanneer we ons opnieuw verbinden met die voorstelling, gebruiken we die informatie in het huidige moment en passen we die toe op de situatie die waarschijnlijk of mogelijk is. Het is een echte techniek, niet zomaar een mantra. Wanneer we de gewenste toestand recreëren, krijgen we toegang tot ander gedrag en kunnen we de gewenste veranderingen in ons denken en handelen teweegbrengen.

We leren ook door herhaling. Wanneer we het nieuwe (succesvolle) gedrag aanleren en ervaren en het vele malen oefenen - bij voorkeur eerst in onze verbeelding - passen we het toe op de X-situatie of gewenste gedachte. Dit geeft ons op zijn beurt feedback die we kunnen gebruiken om de informatie en ervaring aan te passen. In NLP wordt gezegd "er is geen mislukking alleen feedback". Door de informatie bij te werken en aan te passen - het denk, voel, doe-model dat populair is gemaakt door Anthony Robbins - installeren en belichamen we uiteindelijk het nieuwe gewenste gedrag.

Om de vraag in het artikel "De kosten van faken" te beantwoorden, geloof ik dus niet dat we faken. De hersenen hebben het vermogen om mogelijke toekomsten of realiteiten tevoorschijn te toveren. Ik zie het als het leren van een nieuwe vaardigheid - fietsen, autorijden, zwemmen, een nieuwe taal leren, enz. Een kind geeft nooit op als het leert lopen, praten of de eerste woordjes schrijft. Ze willen zo graag doen en zijn zoals de volwassenen... ze vallen en beginnen steeds opnieuw totdat ze uiteindelijk lopen.

De enige kostenpost die ik me kan voorstellen is die van het opgeven van een oud geloof, een oud patroon. We voelen ons erg veilig in onze kleine gewoontes. Ik weet zeker dat je bekend bent met het gezegde "beter de duivel die ik ken dan de duivel die ik niet ken". Het kan moeilijker zijn om een nieuwe, onbekende situatie te riskeren (zelfs als we zeggen dat we dat willen) dan om het vertrouwde, comfortabele, voorspelbare bekende los te laten...

Het mooie van "doen alsof" of "doen alsof tot we het maken" is dat het veilig is en gemakkelijk te oefenen. We gebruiken verbeelding, fantasie, dromen... waarin we kunnen vliegen, een vliegtuig besturen, waarin alles mogelijk is ook al is het (nog) niet echt. Op een dag worden we wakker en realiseren we ons: "hé, ik heb het gehaald".

We hebben de vier stadia van bekwaamheid doorlopen: "ik weet niet dat ik het niet weet", "nu weet ik dat ik het niet weet"; "nu weet ik dat ik het weet" en uiteindelijk ben ik zo gewend aan de nieuwe manier dat "ik weet niet dat ik het weet".

En hier stel ik mijn zaak.

door Teresa Mesquita, Per e-mail

Staar

Redactie, Met betrekking tot de brieven van Ray Scott en mijzelf over cataract. Is het toeval dat The Portugal News van 2 augustus nu een glossy paginagroot artikel bevat over Glaucoom en een paginagrote advertentie voor HPA over de behandeling van Glaucoom? Ik ben het volledig eens met de opmerkingen in de 2e brief van Ray Scott; helaas is er geen wettelijke weg terug. Iedereen die wel eens in een ziekenhuis is behandeld, weet dat men documenten moet ondertekenen waarmee het ziekenhuis van elke verantwoordelijkheid wordt ontheven. Met alle advocaten aan hun kant, welke hoop hebben patiënten zoals ik en Ray Scott dan nog? Om de brief van Roy Carpenter te beantwoorden: ja, ik heb een 2nd opinion over mijn ogen gekregen van mijn opticien hier en mijn opticien in het VK. Na het verwijderen van de cataract verwachtte ik dat mijn zicht helder zou zijn en hoewel ik het onlangs niet heb getest vanaf de top van Monchique, is mijn zicht wazig als ik van de ene kant van de Auchon Supermarkt naar de andere kijk! Als de chirurg deze mogelijke gevolgen had uitgelegd, zou ik misschien hebben geweigerd. Het gebrek aan duidelijkheid tussen de chirurg en de patiënt lijkt het probleem te zijn. Als iemand eenmaal de toestemmingsdocumenten heeft getekend, waarom zou de dokter, de chirurg of het ziekenhuis zich dan nog zorgen maken? De suggestie van Roy Carpenter dat Ray Scott misschien maculadegeneratie heeft, vind ik nogal oneerlijk. Macula degeneratie is zeker een langzaam proces en gebeurt niet de dag na de operatie. Bij de controle van dit jaar bevestigde mijn chirurg dat mijn ogen gezond waren en dat mijn zicht perfect was.

Door Gerry Atkins, Portimão. Per e-mail

Zwerfafval in de Algarve

EDITOR, Zwerfvuil is een ernstig en steeds zichtbaarder probleem geworden in de hele Algarve, vooral buiten de belangrijkste toeristische resorts. Terwijl de lokale gemeenteraden enige moeite hebben gedaan om de vegetatie langs de wegen terug te snoeien, lijken ze het verwijderen van opgehoopt zwerfvuil volledig te hebben verwaarloosd. In veel gebieden begint de situatie te lijken op die van landen met veel minder middelen en het is zeer teleurstellend om te zien in een regio die zo mooi is van nature als de Algarve.

Bijzonder zorgwekkend is de staat van gebieden in de buurt van populaire stranden, zoals Praia de Loulé Velho, waar menselijke uitwerpselen en weggegooide vochtige doekjes vaak in de omringende struiken worden gevonden. Dit is niet alleen lelijk, maar levert ook risico's op voor de volksgezondheid en het milieu.

Om dit groeiende probleem aan te pakken, moet er dringend actie worden ondernomen. Gemeenteraden moeten boetes voor zwerfvuil invoeren en streng handhaven, statiegeldregelingen voor plastic flessen invoeren en, het allerbelangrijkste, grootschalige en regelmatige opruimacties organiseren.

Het beschermen van het natuurlijke landschap van de Algarve is niet alleen noodzakelijk voor het milieu, maar ook essentieel om de aantrekkingskracht van de Algarve als bestemming van wereldklasse te behouden.

door Ed O' Flaherty, Loulé. Per e-mail